Birçok başarılı filme imza atmış, oyunculuğunu kabul ettirmiş, günümüzün en karizmatik ve en çok kazanan oyuncularından Keanu Reeves ile henüz 23 yaşındayken uyuşturucudan ölen, kısacık yaşamına çok başarılı filmler sığdırmış, ailesindeki tüm bireylerin bir doğa ismi taşıdığı aktöre River Phoenix bu Gus Van Sant filminde bir araya gelmişler. Filmi yöneten Van Sant aynı zamanda filmin Shakespeare’in ünlü oyunu 4. Henry'den esinlendiği senaryosunu da yazmış.
Bu filmde kendi dünyalarında kaybolmuş iki erkek fahişe Mike (Phoenix) ve Scott (Reeves)’ın yaşamından kesitlerle kendilerini arayışlarına ortak oluyoruz.
Mike bir narkolepsi hastası. Derin uyku atakları sırasında kendisini hiçbir yere gitmeyen yollarda ve kendisini bebekken terk eden annesinin peşinde onu ararken görmekte. Uyku atakları her an ve sık sık olabiliyor ve nerede ne zamandır yattığını bilmediği bir halde bulabiliyor kendini. Kırılgan, naif bir yapısı var. Yaşadığı zalim dünyada ayakta kalabilmek için yapmayı bildiği tek şey vücudunu satmak.
Scott ise fahişelik yapmasına gerek olmayacak kadar zengin bir ailenin çocuğu. Ancak babasına duyduğu nefret yüzünden ona acı çektirmek için bu yolu seçmiş.
Aslında her ikisi de sevgiyi arıyorlar.
Usta yönetmen alışageldiğimiz üzere yine farklı ve şaşırtan çekim tarzları uygulamış.
Erkek fahişelerin; önünde müşteri bekledikleri, pornografik yayınlar satan dükkandaki dergilerin kapaklarında yer aldıkları ve yakın plan çekimlerde canlanıp dile gelerek konuştukları sahne ilgi çekiciydi.
Film birçok Amerika eyaleti ve Roma’da geçiyor. Her biriyle ilgili hikaye anlatılırken, sahne başında ekran sabit bir renkle (yeşil Portland, mavi Idaho, kırmızı Roma gibi) kaplanıyor. Bu film boyunca devam ediyor.
Mekan içindeki konuşmaların mekan dışı çekimlerle verildiği sahneler de var. Sevişme sahneleri ise sabit, fotoğraf gibi görüntülerle enstantaneler şeklinde verilmiş.
Filmden aklımda kalan replikler şunlar oldu:
Ben bir yol tadımcısıyım.
Hırsızlık benim mesleğim ve birinin mesleğini yapması günah değildir.
Bir yolun görünüşüne bakarak nerede olduğumu anlayabilirim.
Filmin müzik seçimleri yine çok güzel.
Elton John – Blue Eyes
Satırlarıma filmin mottosuyla veda etmek istiyorum.
Wherever, whatever, have a nice day.
IMDB linki için tıklayınız
Filmden bir sahne
Bob’in Scott ve Mike’i ödlekler diye azarlamak istediği ama cevabını fazlasıyla aldığı sahne.
0 yorum:
Yorum Gönder