Sürekli meşgul, herhangi bir işini yaparken bir elinde hep asistanıyla konuştuğu telefonunu tutan, işkolik; akıp giden hayatına şöyle bir bakma ve sorgulama ihtiyacı hissetmeyen bir metropol kadını Louise (Meg Ryan).
Büyük bir aşkla evlendiği karısından giderek soğuyan, aşkı 24 yaşındaki bir kızda bulup karısını terk etmek üzere olan bir adam Ian (Timothy Hutton).
Neden bazı şeyleri iş işten geçtikten sonra ya da yüzleşmek zorunda olduğumuzda ancak düşünürüz?
Şükürlerimizi sunmak için illa ki bir kaza ya da musibetten mi paçayı kurtarmamız gerekir?
Veya, neden bizim için birisinin ne kadar önemli olduğunu anladığımız an o kişinin artık hayatta olmadığı ana denk gelir?
Louise, 13 yıllık eşinin kendisini terk etmek üzere olduğunu iş seyahatinden plansızca bir gün erken eve geldiğinde aniden öğrenecektir. Tabii ki üzülecek, yıkılacak ve ne yapacağını bilemez bir halde kalacaktır. Ama fazlası da var. Gururu kırılmışlığın verdiği o içe kapanık ve hayata küsmüş tavırlar yerine, kabullenmeyen ve her ne pahasına olursa olsun durumu kurtarıp eski haline döndürmek isteyen bir kadının kararlılığıyla olaya yaklaşacaktır. Bundan sonrası ise aşk ve nefretin; histeri ve şefkatin iç içe geçtiği bir romantik kara komedi.
Hitabet ve ikna gücünü eşinin metresi üzerinde başarıyla kullandığı sahne filmin kalanı için bize güzel tüyolar vermekte. Başarılı bir avukat olan Louise kendisini inandırdığı gibi, kocası Ian'ı da aralarındaki aşkın aslında bitmediğine inandırabilecek midir?
Aşkta her şey mubah mıdır?
Kadının fendi erkeği yine yenebilecek midir?
Meg Ryan bu filminde hem oyunculuğunun hem de güzelliğinin zirvesinde. Alışageldiğimiz hafif şaşkın, gururundan sevdiğini bile çoğu zaman itiraf edemeyen romantik Meg Ryan portresi epey değişmiş. İşkolik ve şirin bir kadın nasıl "femme fatale" bir kadına dönüşürün resmini çok ustalıkla çizmiş. Kendimi bildim bileli kendisine olan hayranlığımla 14 Şubat için sembolik bir kutlama yapmış olayım diye bu filmin yorumunu bu tarihe özellikle denk getirdiğimi itiraf etmem gerekir.
Filmin yönetmeninin bir kadın olması eminim beni şaşırtmadığı gibi filmi izleyen kimseyi de şaşırtmamıştır. Bu kadar kadın ince zekası gerektirecek filmin yönetmeni de kadın olmalıydı.
Filmin senaristi de yine bir kadın. 40 yıllık kısa yaşamı 2006 da sonlanan Adrienne Shelly, 2009 da tamamlanan bu filmin senaristi ve film kendisine adanmış.
Filmin IMDB linki için tıklayınız
Filmin fragmanı için tıklayınız
0 yorum:
Yorum Gönder